ຄຳອະທິບາຍ
ການລວມທີ່ດິນ ຫຼື ການດັດສົມທີ່ດິນເປັນແນວທາງປະຕິບັດໃນການລວມເອົາດິນຕອນທີ່ກະແຈກກະຈາຍເຂົ້າກັນ ເພື່ອການພັດທະນາຮ່ວມກັນ, ໂດຍເຈົ້າຂອງທີ່ດິນຈະໂອນທີ່ດິນສ່ວນໜຶ່ງໃຫ້ການນຳໃຊ້ສາທາລະນະ ເພື່ອສ້າງມູນຄ່າເພີ່ມ ແລະ ຄອບຄຸມຕົ້ນທຶນໃນການພັດທະນາ. ມັນມາພ້ອມກັບການປ່ຽນແປງໃນການແບ່ງເຂດ ຫຼື ກົດລະບຽບຄວາມ ໜາແໜ້ນທີ່ຜ່ອນຄາຍ ເພື່ອໃຫ້ທີ່ດິນທີ່ຖືກພັດທະນາໃໝ່ເກີດມີຄຸນຄ່າຫຼາຍຂຶ້ນ. ເຈົ້າຂອງທີ່ດິນຈະແບ່ງທີ່ດິນຂອງເຂົາເຈົ້າສໍາລັບໂຄງການພື້ນຖານໂຄງລ່າງ ແລະ ການບໍລິການສາທາລະນະ ເຊັ່ນ: ຖະໜົນນຫົນທາງສາທາລະນະ, ສາທາລະນຸປະໂພກ ແລະ ສວນສາທາລະນະ. ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, ເຂົາເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບທີ່ດິນຕອນນ້ອຍທີ່ມີມູນຄ່າຫຼາຍກວ່າກັບຄືນມາເນື່ອງຈາກໄດ້ເຮັດການປັບປຸງ. ການລວມທີ່ດິນ ສາມາດລິເລີ່ມໄດ້ ໂດຍລັດຖະບານທ້ອງຖິ່ນ ຫຼື ເຈົ້າຂອງທີ່ດິນພາກເອກະຊົນ.
ເງື່ອນໄຂການເປີດໃຊ້ງານ ແລະ ການພິຈາລະນາທີ່ສຳຄັນ
- ຮ່າງກົດໝາຍທີ່ຊັດເຈນກ່ຽວກັບການຈັດສັນທີ່ດິນ. ຄວາມສຳຄັນຂອງການອອກກົດໝາຍພິເສດກ່ຽວກັບການຈັດສັນທີ່ດິນເຊິ່ງບໍ່ພຽງແຕ່ກຳນົດລະບຽບການເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງເຮັດໜ້າທີ່ເປັນກົນໄກທີ່ສຳຄັນໃນການຮ່ວມມືລະຫວ່າງລັດຖະບານ ແລະ ເຈົ້າຂອງທີ່ດິນອີກດ້ວຍ. ຂອບເຂດການເຮັດວຽກຄວນກຳນົດສະຖານະການທີ່ສາມາດດໍາເນີນການຈັດສັນທີ່ດິນໄດ້, ອຳນາດທີ່ໄດ້ຮັບຈາກອຳນາດການປົກຄອງທ້ອງຖິ່ນໃນການຕັດສິນໃຈກ່ຽວກັບການຈັດສັນທີ່ດິນ, ສິດ ແລະ ພັນທະຂອງເຈົ້າຂອງທີ່ເຂົ້າຮ່ວມໂຄງການຈັດສັນທີ່ດິນ ແລະ ການປະຕິບັດຕໍ່ກຸ່ມທີ່ຄັດຄ້ານໂຄງການໃນການຈັດແບ່ງທີ່ດິນ.
- ກໍານົດກົນໄກໃນການຮັບມູນຄ່າຈາກການຈັດສັນທີ່ດິນ. ແນວທາງ ຫຼື ກົນໄກທີ່ຊັດເຈນທີ່ຄວບຄຸມວິທີການຄິດໄລ່ ແລະ ແຈກຢາຍຜົນກໍາໄລ່ທີ່ເກີດຈາກການຈັດສັນທີ່ດິນແມ່ນມີຄວາມສຳຄັນຢ່າງຍິ່ງເພື່ອຫຼຸດຜ່ອນການຂັດແຍ້ງລະຫວ່າງເຈົ້າຂອງທີ່ດິນ ແລະ ຜູ້ພັດທະນາ (ລວມທັງໜ່ວຍງານສາທາລະນະ). ໂດຍສະເພາະ, ວິທີການເພີ່ມມູນຄ່າທີ່ດິນຍ້ອນການຫັນເປັນຕົວເມືອງ ຫຼື ການພັດທະນາແມ່ນຈະຕ້ອງໄດ້ກໍານົດຢ່າງຊັດເຈນ.
- ກົນໄກການແກ້ໄຂຂໍ້ຂັດແຍ່ງ ຫຼື ການຮ້ອງທຸກທີ່ຊັດເຈນ. ຕ້ອງມີກົນໄກການແກ້ໄຂຄໍາຮ້ອງທຸກທີ່ມີປະສິດທິພາບ ແລະ ໜ້າເຊື່ອຖືໄດ້ເຊິ່ງກໍານົດວິທີການທີ່ຊັດເຈນສໍາລັບເຈົ້າຂອງທີ່ດິນໃນການຮ້ອງຮຽນ ແລະ ການຄັດຄ້ານໂຄງການ. ຍົກຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ໃນປະເທດຍີ່ປຸ່ນ, ຂະບວນການນີ້ແມ່ນຈະໄດ້ຜ່ານຂັ້ນຕອນພາຍໃຕ້ກົດໝາຍແຍກຕ່າງຫາກ, ນັ້ນແມ່ນກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການສືບສວນເລື່ອງການຮ້ອງຮຽນທາງດ້ານການປົກຄອງ ເຊິ່ງລວມເຖິງຂັ້ນຕອນການຮ້ອງຮຽນ ແລະ ການອຸທອນອີກດ້ວຍ. ໃນປະເທດເຢຍລະມັນ, ເຈົ້າຂອງທີ່ດິນສາມາດແຈ້ງຄວາມກັງວົນ ຫຼື ຄໍາຮ້ອງທຸກຕໍ່ກັບເຈົ້າໜ້າທີ່ຂອງໂຄງການ ແລະ ຖ້າວ່າບໍ່ພໍໃຈກັບການຕັດສິນຂອງເຈົ້າໜ້າທີ່ດັ່ງກ່າວ, ກໍ່ສາມາດເຂົ້າຫາສານພິເສດເພື່ອແກ້ໄຂຂໍ້ຮ້ອງທຸກໄດ້.
- ກົດລະບຽບການແບ່ງເຂດທີ່ດິນຢ່າງເຂັ້ມງວດມີຄວາມສໍາຄັນຢ່າງຍິ່ງເພື່ອຫຼີກເວັ້ນການນໍາໃຊ້ທີ່ດິນທີ່ບໍ່ເໝາະສົມ. ລະບຽບການແບ່ງເຂດທີ່ດິນຈະຕ້ອງໄດ້ຮັບການກຳນົດຢ່າງຊັດເຈນ ແລະ ໄດ້ຮັບການປະຕິບັດຢ່າງເຂັ້ມງວດ ເພື່ອຫຼີກເວັ້ນບໍ່ໃຫ້ບັນດານັກພັດທະນາເອກະຊົນເອົາທີ່ດິນໄປພັດທະນາທີ່ຈະສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ສິ່ງແວດລ້ອມຂອງພວກເຂົາ.
ສິ່ງທ້າທາຍທີ່ອາດຈະເກີດຂຶ້ນ
- ການຂາດປະສົບການຂອງພະນັກງານລັດ.ເຈົ້າໜ້າທີ່ຂອງລັດຖະບານອາດຈະມີປະສົບການຈໍາກັດໃນການຮ່າງກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການຈັດສັນທີ່ດິນທີ່ເຂັ້ມງວດ ແລະ ການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດແຜນການດັ່ງກ່າວ. ການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດໂຄງການຈັດສັນທີ່ດິນໃຫ້ປະສົບຜົນສຳເລັດຕ້ອງມີຄວາມເຂົ້າໃຈຢ່າງເລິກເຊິ່ງກ່ຽວກັບກົດລະບຽບການນຳໃຊ້ທີ່ດິນ, ນະໂຍບາຍການລົງທຶນ, ການສ້າງກອບກົດໝາຍ, ໂຄງປະກອບການຂຶ້ນງົບປະມານ ແລະ ການກຳກັບດູແລ, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບສະພາບການທ້ອງຖິ່ນ ແລະ ຮີດຄອງປະເພນີທີ່ມີຮາກຖານກ່ຽວກັບສິດທິໃນທີ່ດິນ.
- ບໍ່ກວມເອົາຄ່າໃຊ້ຈ່າຍຂອງໂຄງສ້າງພື້ນຖານ. ວິທີການຈັດສັນທີ່ດິນກວມເອົາຄ່າໃຊ້ຈ່າຍຂອງທີ່ດິນແຕ່ບໍ່ແມ່ນຄ່າໃຊ້ຈ່າຍໃນການກໍ່ສ້າງພື້ນຖານໂຄງລ່າງ. ກ່ອນທີ່ຈະຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ, ເປັນສິ່ງສຳຄັນທີ່ຈະຕ້ອງຮັບປະກັນວ່າແຫຼ່ງການເງິນພຽງພໍສຳລັບຄ່າໃຊ້ຈ່າຍການບໍລິຫານ, ການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ ແລະ ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍໃນການກໍ່ສ້າງ ແລະ ອາດຈະຕ້ອງມີແຫຼ່ງເງິນທືນອື່ນໆ.
- ຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃນການຊື້ທີ່ດິນຈາກເຈົ້າຂອງດິນອາດຈະເຮັດໃຫ້ການພັດທະນາຊັກຊ້າ. ເຈົ້າຂອງທີ່ດິນອາດຈະບໍ່ໝັ້ນໃຈໃນຜົນປະໂຫຍດຂອງການພັດທະນາ ແລະ ສາມາດຄັດຄ້ານການປະຕິບັດການໃນການຈັດສັນທີ່ດິນເຊິ່ງເກີດຈາກຂໍ້ຜິດພາດທີ່ຍາວນານເຊິ່ງອາດຈະໃຊ້ຊັບພະຍາກອນ ແລະ ເຮັດໃຫ້ການພັດທະນາພື້ນຖານໂຄງລ່າງຢຸດຊະງັກ.
ຜົນປະໂຫຍດທີ່ອາດເກີດຂຶ້ນ
- ອາດຈະເປັນວິທີການຊື້ທີ່ດິນໃນລາຄາບໍ່ແພງ. ຖ້າວ່າດໍາເນີນການໄດ້ເປັນຢ່າງດີ, ການຈັດສັນທີ່ດິນຈະເຮັດໃຫ້ສາມາດຊື້ທີ່ດິນສໍາຄັນເພື່ອການພັດທະນາໄດ້ໃນລາຄາທີ່ບໍ່ແພງໂດຍທີ່ລັດຖະບານບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງເຈລະຈາເພື່ອຊື້ທີ່ດິນເຊິ່ງອາດຈະມີຄ່າໃຊ້ຈ່າຍສູງ ແລະ ຍືດເຍື້ອ ຖ້າວ່າເຈົ້າຂອງເດີມບໍ່ເຫັນດີກັບລາຄາ ຫຼື ບໍ່ຢາກຈະຍ້າຍອອກ.
- ການຍົກຍ້າຍຂອງຊຸມຊົນທີ່ມີຢູ່ແລ້ວສາມາດຖືກຈໍາກັດ. ການຈັດສັນທີ່ດິນສາມາດຊ່ວຍໃຫ້ມີການປັບປຸງທີ່ດິນໄດ້ໂດຍບໍ່ຕ້ອງມີການໂຍກຍ້າຍຊຸມຊົນອອກຈາກທີ່ມີຢູ່ແລ້ວຍ້ອນວ່າທີ່ດິນຈະຖືກສົ່ງຄືນໃຫ້ເຈົ້າຂອງທີ່ດິນໃນປະຈຸບັນ.
- ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດແມ່ນຖືກແບ່ງປັນລະຫວ່າງຜູ້ມີສ່ວນຮ່ວມ. ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດຂອງການພັດທະນາແມ່ນຖືກແບ່ງປັນລະຫວ່າງລັດຖະບານ, ປະຊາຊົນ ແລະ ເຈົ້າຂອງທີ່ດິນຍ້ອນວ່າລັດຖະບານບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງຊື້ທີ່ດິນ.
ແຫຼ່ງຂໍ້ມູນ/ຂໍ້ມູນຂ່າວສານເພີ່ມເຕີມ
- OECD (2022). ບົດສະຫຼຸບກ່ຽວກັບນະໂຍບາຍການເກັບມູນຄ່າທີ່ດິນທົ່ວໂລກ. ສາມາດເຂົ້າເບິ່ງຂໍ້ມູນໄດ້ທີ່: https://www.oecd-ilibrary.org/urban-rural-and-regional-development/global-compendium-of-land-value-capture-policies_4f9559ee-en
- ທະນາຄານ ພັດທະນາອາຊີ (ADB) (2022). ການຈັດສັນທີ່ດິນໃນອາຊີໃຕ້: ບົດຮຽນທີ່ຖອດຖອນໄດ້ເພື່ອການຂະຫຍາຍເມືອງຢ່າງເທົ່າທຽມ, ມີສ່ວນຮ່ວມ ແລະການຄວບຄຸມ. ສາມາດເຂົ້າເບິ່ງຂໍ້ມູນໄດ້ທີ່: https://www.adb.org/sites/default/files/public ation/767671/sawp-088-land-pooling-south-asia-lessons-learned.pdf
- ADB (2020). ການຈັດສັນທີ່ດິນໃນປະເທດເນປານ: ຈາກ “ເກາະ” ໃນເມືອງທີ່ວາງແຜນໄວ້ ສູ່ການປ່ຽນແປງເປັນຕົວເມືອງ. ສາມາດເຂົ້າເບິ່ງຂໍ້ມູນໄດ້ທີ່: https://www.adb.org/sites/default/files/publication/626076/sawp-072-land-pooling-nepal.pdf
- ກົດໝາຍວົງໃນ. ຄໍາອະທິບາຍການຈັດສັນທີ່ດິນ. ສາມາດເຂົ້າເບິ່ງຂໍ້ມູນໄດ້ທີ່: https://www.lawinsider.com/dictionary/land-pooling