ການ​ຮ່ວມ​ມື​ລະຫວ່າງພາກ​ລັດ​ ແລະ ພາກ​ເອ​ກະ​ຊົນ​ເພື່ອ​ພັດ​ທະ​ນາ​ຕະ​ຫຼາດ​ສາ​ທາ​ລະ​ນະ​ໃນ​ຟີ​ລິບ​ປິນ​

ສັນຍາການຮ່ວມມືລະຫວ່າງພາກລັດ-ພາກເອກະຊົນ (PPP) ເພື່ອພັດທະນາຕະຫຼາດສາທາລະນະ. ໂຄງການດັ່ງກ່າວມີມູນຄ່າປະມານ 6 ລ້ານໂດລາສະຫະລັດ (ໂດຍອີງໃສ່ 300 ລ້ານເປໂຊໃນເດືອນເມສາ 2020) ໄດ້ຮັບຮາງວັນໂດຍຜ່ານຂະບວນການສະເໜີທີ່ໄດ້ຮັບການຮ້ອງຂໍ.

ການ​ຮ່ວມ​ມື​ລະຫວ່າງພາກ​ລັດ​ ແລະ ພາກ​ເອ​ກະ​ຊົນ​ເພື່ອ​ພັດ​ທະ​ນາ​ຕະ​ຫຼາດ​ສາ​ທາ​ລະ​ນະ​ໃນ​ຟີ​ລິບ​ປິນ​

ເຄື່ອງມືທາງດ້ານການສະໜອງເງິນທຶນ ແລະ ຈຳນວນເງິນ

ສັນຍາ​ການ​ຮ່ວມ​ມື​ລະຫວ່າງພາກ​ລັດ-ພາກ​ເອກະ​ຊົນ (PPP) ​ເພື່ອ​ພັດທະນາ​ຕະຫຼາດ​ສາທາລະນະ. ໂຄງການດັ່ງກ່າວມີມູນຄ່າປະມານ 6 ລ້ານໂດລາສະຫະລັດ (ໂດຍອີງໃສ່ 300 ລ້ານເປໂຊໃນເດືອນເມສາ 2020) ໄດ້ຮັບຮາງວັນໂດຍຜ່ານຂະບວນການສະເໜີທີ່ໄດ້ຮັບການຮ້ອງຂໍ.

ຄວາມເປັນມາ

​ໃນ​ໄລຍະ 30 ປີຜ່ານມາ, ການ​​ຮ່ວມ​ມື​ລະຫວ່າງພາກ​ລັດ ແລະ ​ເອກະ​ຊົນ (PPPs) ​ຖືເປັນຫົວ​ໃຈສໍາຄັນ​ຂອງ​ຍຸດ​ທະ​ສາດ​ຂອງ​ຟີ​ລິບ​ປິນ​ເພື່ອ​ການ​ເຕີບ​ໂຕ​ຢ່າງຄວບຄຸມ. ການວາງແຜນພັດທະນາ ແລະ ແຜນງານການລົງທຶນຂອງປະເທດກ່ຽວຂ້ອງກັບຂະບວນການເຄື່ອນໄຫວ ແລະ ເຮັດຊໍ້າໆ ໂດຍມີລັດຖະບານລະດັບຊາດ, ລະດັບພາກພື້ນ ແລະ ລະດັບທ້ອງຖິ່ນທີ່ສະໜັບສະໜູນບັນດາບຸລິມະສິດໃນການພັດທະນາຂອງກັນ ແລະ ກັນ. ລັດ​ຖະ​ບານ​ແຫ່ງ​ຊາດ​ກຳ​ນົດ​ນະ​ໂຍ​ບາຍ ແລະ​ ເປົ້າ​ໝາຍ​ເສດ​ຖະ​ກິດ​ມະ​ຫາ​ພາກ, ໂດຍພິ​ຈາ​ລະ​ນາ​ປະເດັນການ​ພັດ​ທະ​ນາຕ່າງໆ.

ເມືອງ ມັນດາລູຢອງ (Mandaluyong) ເປັນເມືອງນ້ອຍທີ່ສຸດໃນ ເມໂທຣ ມະນີລາ (Metro Manila). ຄວບຄຸມພື້ນທີ່ພຽງແຕ່ 12 ກິໂລແມັດມົນທົນ ແລະ ມີປະຊາກອນຫຼາຍກວ່າ 278,000 ຄົນ. ຕະຫຼາດສາທາລະນະດັ່ງຢູ່ໃນໃຈກາງເມືອງໃນພື້ນທີ່ 7,500 ຕາແມັດ ລຽບຕາມຖະໜົນກາເລັນຕົງ (Kalentong), ເຊິ່ງເປັນເສັ້ນທາງຄົມມະນາຄົມສາຍຫຼັກ. ໃນປີ 1991, ຕະຫຼາດຖືກທຳລາຍໂດຍຖືກໄຟໄໝ້, ໂຄງສ້າງສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນເຮັດຈາກໄມ້. ເພື່ອເປັນການແກ້ໄຂບັນຫາຊົ່ວຄາວ, ລັດຖະບານໄດ້ອະນຸຍາດໃຫ້ຜູ້ຂາຍປະມານ 500 ຄົນໄປຕັ້ງຮ້ານ ຂາຍເຄື່ອງຢູ່ຕາມແຕມຖະໜົນຫົນທາງ ແລະ ທາງຍ່າງຂອງພື້ນທີ່. ຂໍ້ຕົກລົງ​ນີ້​ໄດ້​ພິສູດ​ໃຫ້​ເຫັນ​ວ່າ​ບໍ່​ສາມາດ​ເຮັດ​ໄດ້​ຢ່າງ​ວ່ອງ​ໄວເຊິ່ງນໍາ ໄປສູ່ບັນຫາການຈະລາຈອນຕິດຄັດ ແລະ ບັນຫາສຸຂະອະນາໄມ. ​

ການຟື້ນຟູຕະຫຼາດສາທາລະນະຂຶ້ນໃໝ່ກາຍເປັນບູລິມະສິດສໍາຄັນອັນດັບທໍາອິດຂອງລັດຖະບານເມືອງແຕ່ວ່າການສະໜອງເງິນທຶນສໍາລັບໂຄງການນີ້ຢູ່ນອກເໜືອຄວາມສາມາດ.   ອັດຕາດອກເບ້ຍທ້ອງຖິ່ນແມ່ນຢູ່ໃນລະດັບສູງໂດຍສະເລ່ຍປະມານ 18% ຕໍ່ປີ, ແລະ ເມືອງກໍບໍ່ ໄດ້ກຽມພ້ອມທີ່ຈະຮັບພາລະໜີ້ສິນເພີ່ມຕື່ມທີ່ຈໍາເປັນສໍາລັບການກໍ່ສ້າງ. ອຳນາດການປົກຄອງເມືອງຍັງກັງວົນວ່າການທີ່ເຈ້າຂອງແຜງເກັບຄ່າທຳນຽມສູງຕໍ່ເຈົ້າຂອງຮ້ານຈະສົ່ງຜົນໃຫ້ຕົ້ນທຶນຂອງລູກຄ້າເພີ່ມຂຶ້ນ, ເຊິ່ງຫຼາຍຄົນເປັນຜູ້ມີລາຍໄດ້ໜ້ອຍ.

ວິທີການ

 ເພື່ອ​ແກ້​ໄຂ​ບັນຫາ​ນີ້, ອຳນາດ​ການ​ປົກຄອງ​ເມືອງ​ຈຶ່ງຕັດສິນໃຈ​ພັດທະນາ​ຕະຫຼາດ​ແຫ່ງ​ໃໝ່ໂດຍຈັດ​ໃຫ້​ມີສະຖ່ານທີ່ທີ່​ເໝາະ​ສົມໃນການດໍາເນີນ ທຸລະກິດແກ່ຜູ້ຂາຍ ແລະ ​ແກ້​ໄຂ​ທາງ​ຍ່າງ​ໃຫ້​ກັບ​ຜູ້ສັນຈອນ. ສູນກາງການຄ້າ ເຈັດຊັ້ນ , ຊື່ວ່າ ສະຖານທີ່ຕະຫຼາດ (The Marketplace), ໄດ້ຮັບການອອກແບບໃຫ້ປະກອບມີຕະຫຼາດສາທາລະນະ, ຮ້ານຄ້າແຄມທາງ, ບ່ອນຈອດລົດ, ອູ່ສ້ອມແປງລົດ, ຮ້ານຄ້າ, ຮ້ານຊັບພະສິນຄ້າ, ສະຖ່ານທີ່ຫຼິ້ນໂບລິ່ງ ແລະ ໂຮງຮູບເງົາ.

ປີ 1991, ລັດ​ຖະ​ບານ​ເມືອງ ເມັນດາລູຢອງ (Mandaluyong) ໄດ້​ລົງ​ນາມ​ໃນ​ສັນ​ຍາ PPP ເພື່ອ​ພັດ​ທະ​ນາ​ຕະ​ຫຼາດ. ໂຄງການດັ່ງກ່າວໄດ້ຮັບລາງວັນໂດຍຜ່ານຊ່ອງທາງການສະເໜີຊື້ ແລະ ການປະມູນທີ່ຊະນະມາຈາກກຸ່ມທຸລະກິດທີ່ສ້າງຂຶ້ນສໍາລັບໂຄງການ, ຊຶ່ງກໍ່ຄື Macro Founders and Developers Inc (MFD).

ນັກພັດທະນາເອກະຊົນໄດ້ກໍ່ສ້າງຕະຫຼາດສາທາລະນະຢູ່ຊັ້ນລຸ່ມຂອງສູນກາງການຄ້າ ແລະ ສົ່ງມອບໃຫ້ອຳນາດໃຫ້ກັບການປົກຄອງເມືອງ ຫຼັງຈາກສໍາເລັດການກໍ່ສ້າງ. ເຄິ່ງໜຶ່ງຂອງຮ້ານສ້າງໂດຍອຳນາດການປົກຄອງເມືອງໃນຂະນະທີ່ອີກເຄິ່ງໜຶ່ງແມ່ນກໍ່ສ້າງໂດຍເຈົ້າຂອງຮ້ານ, ຕາມຂໍ້ ຕົກລົງລະຫວ່າງເມືອງ ແລະ ສະມາຄົມເຈົ້າຂອງຮ້ານ. ອຳນາດການປົກຄອງເມືອງດໍາເນີນການຕະຫຼາດສາທາລະນະ ແລະ ເກັບຄ່າທໍານຽມ ຮ້ານໃນຂະນະທີ່ການບໍາລຸງຮັກສາ ແລະ ການຮັກສາຄວາມປອດໄພໄດ້ຮັບການວ່າຈ້າງຈາກພາຍນອກກັບຜູ້ກໍ່ຕັ້ງ Macro ແລະ ນັກພັດທະນາ Inc (MFD).

ອາຄານສູນກາງການຄ້າສ່ວນທີ່ເຫຼືອໄດ້ຮັບການພັດທະນາພາຍໃຕ້ໂຄງການກໍ່ສ້າງ-ດໍາເນີນການ-ໂອນ (BOT) ແລະ ໄດ້ໃຫ້ສໍາປະທານ 40 ປີໃຫ້ແກ່ MFD ເພື່ອດໍາເນີນການ ແລະ ບໍາລຸງຮັກສາສ່ວນນີ້ຂອງອາຄານ. ລັດຖະບານຍັງຄົງກຳມະສິດທີ່ດິນໄວ້ແຕ່ບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງຈ່າຍ ຄ່າເຊົ່າຈາກ MFD. ນອກຈາກນີ້ບໍລິສັດຍັງບໍ່ມີສ່ວນແບ່ງໃນລາຍໄດ້ໃດໆທີ່ເກີດຈາກສູນການຄ້າເຊິ່ງ MFD ໃຊ້ເພື່ອຊົດເຊີຍທີ່ໃຊ້ເງິນລົງທຶນ ແລະ ກວມເອົາຕົ້ນທຶນໃນການດໍາເນີນການ. ຫຼັງ​ຈາກຜ່ານໄປ 40 ປີ, MFD ຈະ​ໂອນ​ການ​ດໍາ​ເນີນ​ການ ​ແລະ ​ການ​ບໍາ​ລຸງ​ຮັກ​ສາອາຄານສູນການຄ້າ​ກັບ​ຄືນ​ໄປ​ຫາອໍານາດການປົກຄອງເມືອງ.

ຕົ້ນທຶນໂຄງການເບື້ອງຕົ້ນແມ່ນ 6 ລ້ານໂດລາສະຫະລັດ ແລະ ໂຄງສ້າງທາງການເງິນມີດັ່ງນີ້:

  • 50% ຂອງຕົ້ນທຶນຂອງໂຄງການໄດ້ຮັບການສະໜັບສະໜູນທາງການເງິນຈາກໜີ້ສິນ. ບໍລິສັດ​ການ​ເງິນ ​ແລະ​ ການ​ລົງທຶນ​​ອາຊີ​ ທີ່​ເປັນ​ບໍລິສັດ​ໃນເຄືອ​ຂອງ​ທະນາຄານ​ພັດທະນາ​ອາຊີ​ໄດ້​ໃຫ້​ເງິນ​ກູ້ໄລຍະເວລາ 10 ປີ​ໃນ​ອັດຕາ​ການ​ສຳ​ປະທານ​ສຳລັບ​ໂຄງການນີ້.
  • ສ່ວນທີ່ຍັງເຫຼືອແມ່ນໄດ້ຮັບການສະໜັບສະໜູນທາງການເງິນຈາກ ເງິນບໍລິຈາກ ຈາກ MFD ແລະ ເງິນທົດລອງຈາກຮ້ານຄ້າ ແລະ ສະຖາບັນການກຸສົນ. ເງິນສົບທົບທຶນຈາກ MFD ຄື 25% ຂອງຕົ້ນທຶນໂຄງການ ແລະ 25% ຂອງຕົ້ນທຶນ ຂອງໂຄງການມາຈາກເງິນທົດລອງທີ່ຈ່າຍໂດຍຮ້ານຄ້າ ແລະ ການບໍລິຈາກເພື່ອການກຸສົນ.

ຕົ້ນທຶນໂຄງການຂັ້ນສຸດທ້າຍແມ່ນ 9 ລ້ານໂດລາສະຫະລັດ ແຕ່ເນື່ອງຈາກວ່າມັນມີຄວາມສາມາດທາງດ້ານການຄ້າສູງ, MFD ຈື່ງໄດ້ຮັບ ເອົາຄວາມສ່ຽງໃນການກໍ່ສ້າງທັງໝົດ ແລະ ດູດຊັບເອົາການເພີ່ມຂຶ້ນນີ້ດ້ວຍການເພີ່ມທຶນເຂົ້າຕື່ມ.

ຜົນໄດ້ຮັບ

ໂຄງການນີ້ຖືວ່າປະສົບຜົນສໍາເລັດໂດຍສ້າງລາຍໄດ້ຢ່າງພຽງພໍໃຫ້ກັບຜູ້ພັດທະນາເອກະຊົນເພື່ອໃຫ້ໄດ້ຜົນຕອບແທນຈາກການລົງທຶນທີ່ສົມເຫດສົມຜົນ. ອໍານາດການປົກຄອງເມືອງ ເມັນດາລູຢອງ (Mandaluyong) ຍັງໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດໂດຍໄດ້ຮັບລາຍໄດ້ຈາກການດໍາເນີນງານ ຂອງຕະຫຼາດສົດສາທາລະນະຄືກັນກັບ ພາສີທຸລະກິດ, ໃບອະນຸຍາດ ແລະ ຄ່າທໍານຽມທີ່ຊໍາລະໂດຍຜູ້ເຊົ່າອາຄານສູນການຄ້າ.

ມີລາຍງານວ່າການກໍ່ສ້າງຕະຫຼາດສາທາລະນະ ແລະ ສູນການຄ້າແຫ່ງໃໝ່ໄດ້ສ້າງວຽກເຮັດງານທຳໄລຍະຍາວປະມານ 600 ຕໍາແໜ່ງ ແລະ ປັບປຸງພື້ນທີ່ອ້ອມຮອບດ້ວຍການແກ້ໄຂບັນຫານໍ້າຖ້ວມໂດຍການຕິດຕັ້ງທໍ່ລະບາຍນໍ້າແບບກ່ອງ. ເນື່ອງຈາກໄດ້ປະສົບຄວາມສໍາເລັດ, ໂຄງການ ນີ້ໄດ້ຖືກນຳມາໃຊ້ໃນປັດຈຸບັນ ເປັນ ແບບຢ່າງສໍາລັບ PPP ໃນທົ່ວ ຟີລິບປິນ.

ການຮຽນຮູ້

ວິທີການໃໝ່ໃນການຈັດຫາເງິນທຶນເພື່ອເປັນທາງເລືອກໃນການສ້າງໂຄງສ້າງພື້ນຖານໂຄງລ່າງ.

ໂຄງການ PPP ທີ່ມີການວາງແຜນ ໄວ້ເປັນຢ່າງດີຊ່ວຍເຮັດໃຫ້ລັດຖະບານທ້ອງຖິ່ນສາມາດໃຫ້ບໍລິການໂຄງສ້າງພື້ນຖານໂຄງລ່າງທີ່ຈຳເປັນໃຫ້ແກ່ສາທາລະນະ. ເທດສະ ບານຄວນພິຈາລະນາແຫຼ່ງທຶນທີ່ຫຼາກຫຼາຍສໍາລັບໂຄງການໂຄງສ້າງພື້ນຖານໂຄງລ່າງ. ໂດຍໂຄງສ້າງການພັດທະນາແບບປະສົມປະ ສານ, ໂຄງການດັ່ງກ່າວປະສົບຜົນສໍາເລັດໃນການສ້າງລາຍໄດ້ຈາກກິດຈະກໍາທີ່ມີຄຸນຄ່າສູງຕ່າງໆ (ເຊັ່ນ: ຮ້ານຄ້າ, ໂຮງລະຄອນ) ຢູ່ໃນສູນການຄ້າ, ເຊິ່ງສາມາດໃຊ້ເພື່ອສະໜັບສະໜູນສິ່ງອໍານວຍຄວາມສະດວກຂອງຜູ້ຂາຍທີ່ມີຕົ້ນທຶນຕໍາກວ່າໃນຕະຫຼາດສາທາ ລະນະ.

ການມີສ່ວນຮ່ວມຂອງຜູ້ທີ່ມີສ່ວນກ່ຽວຂ້ອງ.

ການມີສ່ວນຮ່ວມ ແລະ ການມີສ່ວນຮ່ວມຂອງຜູ້ທີ່ມີສ່ວນກ່ຽວຂ້ອງມີຄວາມສໍາຄັນ ຢ່າງຍິ່ງຕໍ່ກັບຄວາມສໍາເລັດຂອງໂຄງການ. ໂຄງການດັ່ງກ່າວລວມມີສະມາຄົມເຈົ້າຂອງຮ້ານຄ້າ ແລະ ການປະກອບສ່ວນຂອງຮ້ານຄ້າ ແລະ ສະຖາບັນການກຸສົນ. ອໍານາດການປົກຄອງເມືອງມີສ່ວນຮ່ວມໃນການຈັດໂຄງສ້າງ ແລະ ການດໍາເນີນໂຄງການ.

ກອບກົດໝາຍ.

ຟີລິບປິນເປັນປະເທດທຳອິດໃນອາຊີທີ່ອອກກົດໝາຍສະເພາະສຳລັບຂະບວນການຂອງ BOT. ກົດໝາຍວ່າດ້ວຍ BOT ທະນາຄານແຫ່ງປີ 1990 ກໍານົດພື້ນຖານທາງກົດໝາຍ ແລະ ກົນໄກສໍາລັບພາກເອກະຊົນໃນການດຳເນີນໂຄງການ ລົງທຶນທີ່ໜ່ວຍງານພາກລັດ, ບໍລິສັດ, ຫຼື ໜ່ວຍງານລັດຖະບານທ້ອງຖິ່ນ (LGUs), ດໍາເນີນງານຕາມປົກກະຕິ. ກົດໝາຍວ່າດ້ວຍ BOT ປີ 1990 ກໍານົດຮູບແບບການເຮັດສັນຍາລະຫວ່າງພາກລັດ ແລະ ພາກເອກະຊົນພຽງສອງຮູບແບບເທົ່ານັ້ນຄື ໂຄງການກໍ່ສ້າງ-ດຳເນີນງານ-ໂອນ (BOT) ແລະ ໂຄງການກໍ່ສ້າງ-ໂອນ.

ຂະບວນການຈັດຊື້ທີ່ເຂັ້ມແຂງ.

ຂະບວນການຈັດຊື້ທີ່ໂປ່ງໃສຊ່ວຍໃຫ້ໝັ້ນໃຈໃນການຄັດເລືອກຜູ້ປະມູນທີ່ມີລາຄາທີ່ມີຄຸນສົມບັດເໝາະສົມທີ່ສຸດພາຍໃຕ້ເງື່ອນໄຂທີ່ເປັນປະໂຫຍດຕໍ່ທັງພາກລັດ ແລະ ພາກເອກະຊົນ.

ແຫຼ່ງຂໍ້ມູນ/ຂໍ້ມູນຂ່າວສານເພີ່ມເຕີມ

  1. ທະນາຄານພັດທະນາອາຊີ (ເດືອນທັນວາ 2020). ກວດກວດສອບຄວາມຮ່ວມມືພາກລັດ ແລະ ເອກະຊົນ. ສາມາດເຂົ້າເບິ່ງຂໍ້ມູນໄດ້ທີ່: https://www.adb.org/sites/default/files/publication/687856/public-private-partnership-monitor-philippines.pdf
  2. ເວທີລະດັບໂລກສຳລັບເມືອງທີ່ຍືນຍົງ. ສະຫຼຸບໂຄງການ. ສ່ວນທີ 1, ຕະຫຼາດສາທາລະນະ. ສາມາດເຂົ້າເບິ່ງຂໍ້ມູນໄດ້ທີ່: https://www.thegpsc.org/sites/gpsc/files/38._mandaluyong_city_market_manila_philippines.pdf
  3. ສະຫຼຸບ​ການ​ກໍ່ສ້າງ​ຕະຫຼາດ​ເມືອງ​ ເມັນດາລູຢົງ (Mandaluyong) ​ຄືນ​ໃໝ່​ບົນ​ພື້ນຖານ BOT (UNDP). ສາມາດເຂົ້າເບິ່ງຂໍ້ມູນໄດ້ທີ່: https://ppp.worldbank.org/public-private-partnership/library/summary-mandaluyong-city-market-rebuilding-bot-basis-undp  

Other case studies

Other Relevant Case Studies

ລັດຖະບານບຣູໄນໄດ້ຈັດສັນເງິນເປັນຈຳນວນ 18 ລ້ານໂດລາບລູລາບຼູໄນ (13,4 ລ້ານໂດລາສະຫະລັດ)* ໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາ ແອັບ BruHealth ໄລຍະທີ II ແລະ III ໃນງົບປະມານຂອງຕົນໃນປີງົບປະມານ FY23/24.
ການກໍ່ສ້າງໂຮງໄຟຟ້າພະລັງງານແສງອາທິດໄດ້ຮັບການສະໜັບສະໜູນໂດຍແຫຼ່ງທຶນຮ່ວມແບບປະສົມປະສານ, ໂດຍມີຕົ້ນທຶນທັງໝົດ 41 ລ້ານໂດລາສະຫະລັດ ຊຶ່ງໄດ້ຮັບການສະໜັບສະໜູນຈາກໂຄງການທຶນປະສົມ Canada-IFC ຈຳນວນ 4 ລ້ານໂດຍລາສະຫະລັດ
ຍານພາຫະນະພິເສດເທິງເສັ້ນທາງດ່ວນ (BUJT) ທີ່ສ້າງເສັ້ນທາງດ່ວນ MBZ ໄດ້ຂາຍຫຸ້ນ 40% ໃນ PT ຈາສາມາກາ ຈາລັນລາຢັງ ຈິຄຳເປັກ (Jasamarga Jalanlayang Cikampek) (JJC) ໃນມູນຄ່າ 4.38 ພັນຕື້ ອິນໂດເນເຊຍ ໂດລາ ໂລປີ (IDR) (291.6 ລ້ານໂດລາສະຫະລັດ) * ໃຫ້ກັບ PT ມາເກົາຕາມາ ນູຊັນຕາຣາ (Margautama Nusantara) (MUN) ເຊິ່ງເປັນບໍລິສັດຍ່ອຍຂອງ ກຸ່ມບໍລິສັດ ຊາລິມ (Salim Group Company).
Scroll to Top